Het Mauritskwartier heeft een heldere stedenbouwkundige opbouw die om verschillende identiteiten vraagt op verschillende plekken. In de architectuur zijn vijf verschillende uitstralingen herkenbaar: aan de Prins Mauritssingel, op de route door de wijk, en in de drie woonstraten, die ook ieder een eigen architectuur / identiteit hebben.
Omdat de zijgevels in het plan vaak een overgang vormen van de ene architectuurstijl naar de andere, hebben deze grote, verdiepingoverschrijdende glasopeningen met metselwerk kaders eromheen. Dit is in het hele plangebied doorgevoerd, waardoor het een herkenningspunt wordt wanneer men van de ene architectonische identiteit naar de andere gaat. Het open karakter van de zijgevels draagt tevens bij aan de sociale controle en daardoor aan de veiligheid van de wijk, iets dat bij gesloten zijgevels vaak een kwetsbaar punt is. Op de hoeken van de Mauritssingel, waar men de wijk in gaat, kregen de woningen een extra laag om de entrees naar de wijk te markeren.